hertog, van Castiglione, maarschalk van Frankrijk geb. 11 Nov. 1757 te Parijs, uit arme ouders, overl. 12 Juni 1816. Tot 1787 diende hij in het napolitaansche leger, oefende daarna te Napels een korten tijd het beroep van schermmeester uit, en keerde naar Frankrijk terug (1792), nam dienst als vrijwilliger, onderscheidde zich in de Vendée enz., werd divisie-generaal, nam deel aan den veldtocht in Italië, forceerde de brug van Lodi, nam Castiglione en Boloena en deelde met Bonaparte de eer van de overwinning bij Arcola ("1796); na het verdrag van C amp o-Formio werd hij naar Parijs gezonden met de op de Oostenrijkers veroverde vaandels; tot bevelhebber der troepen te Parijs benoemd, was hij een der hoofdpersonen van den staatsgreep van 18 fructidor jaar V (6 Sept. 1797); om hem uit Parijs te verwijderen werd hij eerst bij de Rijn-armee en later naar Perpignan overgeplaatst; in 1799 werd hij tot afgevaardigde in den raad der vijfhonderd gekozen en koos den 18 brumaire de zijde van Bonaparte ; in 1800 verkreeg hij het bevel over het fransch-bataafsche leger, in 1804 werd hij maarschalk van Frankrijk; in 1806 groot-officier van het Legioen van eer en hertog van Castiglione ; hij onderscheidde zich bij Jena en Eylau; 20 Mrt. 1814 moest hij in de kapitulatie van Lyon bewilligen ; bij Napoleons val zocht hij de gunst van Lodewijk XVIII, en werd geridderd en tot pair benoemd; gedurende de „100 dagen” deed hij vruchtelooze pogingen om weer Napoleon’s vertrouwen te winnen.
De Bourbons wezen zijn diensten later van de hand, waarop hij zich terugtrok.
