1) (grieksch Meleagros) zoon van (Eneus, den koning van Calydon, en van Althaea, nam deel aan den tocht der Argonauten en aan de jacht op het calydonisch everzwijn, dat hij doodde. Er ontstond een strijd om den kop en de huid van het dier tusschen de Calydoniërs en de Cureten, aan wier hoofd de gebroeders van Althaea stonden; in den strijd versloeg M. zijn ooms.
Althaea stiet een vreeslijken vloek uit tegen haar eigen zoon, die zich nu ver van den strijd hield, totdat de vijanden Calydon verwoestten en zijn eigen huis in brand staken; toen gaf hij ein-' delijk gehoor aan de bede zijner gade, snelde ten strijde en verdreef de Cureten. Tot zoover gaat de sage in de Ilias van Homerus, waarin van den dood van M. geen melding gemaakt wordt. Volgens de tragici, kwamen bij de geboorte van M. de schikgodinnen tot Althaea en voorspelden haar, dat het leven van haar zoon zou eindigen, zoodra het in den haard brandende blok hout door het vuur verteerd zou worden. Althaea sprong op, doofde het vuur en verborg het hout, om M. in het leven te houden. Toen haar zoon echter zijn ooms gedood had, wierp zij het zelf in de vlammen en op hetzelfde oogenblik eindigde M/s leven.2) (grieksch Meleagros) grieksch cynisch philosoof en epigramdichter uit Gadara in Palestina, leefde omstreeks 70 v. Chr. en verzamelde onder den titel Stephanos (d. i. krans) een groote menigte puntdichten, die echter verloren gegaan zijn. Zijn eigen dichtwerken, waarvan nog een betrekkelijk groot aantal bewaard is gebleven zijn door Mansa (Jena 1789) en het volledigst door Gräfe (Lpz* 1811) verzameld en uitgegeven; zij behandelen erotische onderwerpen op geestige wijze.
