keizer van het oostromeinsche rijk, geb. 539 te Arabissus in Cappadocië, diende in het leger en klom op tot commandant der lijfwacht. Na een gelukkigen oorlog tegen de Perzen omstreeks 580 door keizer Tiberius tot zijn schoonzoon gekozen, besteeg hij na diens dood in 582 den troon en regeerde met kracht en verstand; hij voerde voorspoedige oorlogen tegen de Alvaren en Perzen, verhief in Perzië Chosroës II tot koning en sloot met hen een voordeeligen vrede.
Doch in 603, tijdens een veldtocht tegen de Avaren, stond het leger tegen hem op en moest hij de vlucht nemen. Van Chalcedon uit zond hij zijn oudsten zoon Theodosius, naar Perzië tot Ohosroës om diens hulp in te roepen; maar de door de opstandelingen tot keizer uitgeroepen Phocas liet hem naar Konstantinopel brengen en eerst vóór zijn oogen zijn vijf zonen en eindelijk hem zelven dooden (28 Nov. 603). M. ging door voor den samensteller van een werk over krijgskunde in 12 boeken. Zijn geschiedenis is beschreven door zijn tijdgenoot Theophylactus Symocatta.
