Philosoof en wiskundige, geb. 1« Oct. 1762 te Berlijn, uit joodsche ouders; hij werd glasslijper, en wijdde zich daarnevens aan wetenschappelijke studiën, hield te Berlijn openbare lezingen over wiskundige en aesthetische onderwerpen, en ging in 1790 naar Göttingen, waar hij zich onder Lichtenberg in geneeskunde en scheikunde, en onder Planck in geschiedenis bekwaamde. Intusschen van de Kantsche wijsbegeerte doordrongen geraakt, begaf hij zich naar Weenen en hield daar voorlezingen over kritische philosophie en aesthetiek.
Een algemeen verbod tegen de vreemdelingen dwong hem in 1797 Oostenrijk te verlaten; hij keerde naar Berlijn terug, ging daar voort voorlezingen te houden en werd directeur der vrije Israëlietische school aldaar. Gedurende de fransche overheersching redigeerde hij met groote omzichtigheid de Haude-und Spenersche Zeitung. Hij overleed 28 Mrt 1832. Hij schreef o.a. Leber Parallellinien (Berk, 1786), Versuch einer logischen Auseinandersetzung des mathem. Unendlichen (1796), Versuch über das Vergnügen (2 dln., Weenen, 1794), Vorlesungen über die Kritik der reinen Vernunft (1795), Vorlesungen über die Kpitik der praktischen Vernunft (Weenen, 1796), Vorlesungen über die Kritik der Urteilskraft (1796), Versuch einer Geschmackslehre (Berk, 1798), Versuch einer Rechtslehre (1802).
