oud landschap in de Peloponnesus, waarvan Sparta het staatkundig middelpunt was, werd voor het grootste gedeelte door twee machtige, van n. naar z. loopende bergketenen ingenomen, die in twee schiereilanden, de oostelijke en de middelste der drie zuidspitsen van de Peloponnesus (zie ald.) uitloopen. Het westelijk gebergte is de Taygetus (thans Pentedaktylon, hoogste top 2409 m.), welks kam de natuurlijke grens tegen Messenië vormt, doch voor het zuidelijk gedeelte geheel tot L. behoort.
In het o. ligt de Parnon (thans Malevo, hoogste top 1937 m.) met zijn zuidelijke voortzettingen, die in kaap Malea (thans ook kaap St. Angelo genoemd) eindigen. Deze beide gebergten omsluiten in hun noordelijk gedeelte het dal van een voorname rivier, den Eurotas. In het dal van den Oenus (Kelephina), een zijrivier van den Eurotas, lag de welversterkte, door den slag van 222 v. Chr. bekende stad Sellasia (Selassia; zie Antigonus Doson).
