of catarrh, gr., een ontstekingstoestand van het slijmvlies, waarbij de haarvaten daarvan sterker met bloed gevuld zijn dan gewoonlijk en een waterig of wel slijmerig-dik vocht, soms ook etter, wordt afgescheiden. Naar dit laatste, zeer in het oog loopend verschijnsel noemt men de K. ook wel slijmvloed, vooral wanneer de slijmafscheiding rijkelijk is.
Dikwijls is het aangedane slijmvlies zeer pijnlijk. De K. der neusholte noemt men verkoudheid, die der longen bronchitis, die der maag en der darmen maag- en darmkatarrh, die der urinebuis druiper (zie Gonorrhoea), die der baarmoeder witte vloed (zie Baarmoederziekten). Meest ontstaan de katarrhen door plaatselijk inwerkende prikkels, zoo b.v. die der maag door te warm of te koud eten of drinken, alcohol en zwaar te verteren voedsel, die der neusholte door kouvatten, bronchitis door inademing van bijtende gassen, stoffige of koude lucht enz.; verscheidene vormen van K. ontstaan door bijzondere, besmettelijke zelfstandigheden, zooals de druiper. Een epidemische K. is de z.g. russische K. of de griep. De katarrhen kunnen snel verloopen en gaan dan meest gepaard met koorts (z.g. katarrhale koorts); zij kunnen echter ook langen tijd aanhouden (chronische vorm) en zijn dan meest koortsvrij. Iedere K. beperkt de natuurlijke werkzaamheid van een aangetast orgaan; bij verkoudheid is de reuk weg, bij maag-K. treden stoornissen in de spijsvertering op, enz.
