nederl. bloem- en fruitschilder, in 1744 te Middelharnis geb., door den schilder A. Schouman te ’s Gravenhage in de kunst onderwezen, schilderde eerst riviergezichten, later bloem- en fruitstukken, die zeer gezocht waren.
Hij was ook een ijverig lid van de dichtlievende genootsch. v. zijn tijd, gaf een bundel Gedichten uit (’s Hage 1787) en werd twee malen bekroond. Hij stierf in 1808. Na zijn dood verschenen zijn Nagelaten Gedichten (’s Hage 1808).Zijn zoon Pieter Gerardus van O., mede een verdienstelijk schilder, in 1776 te ’s Gravenhage geb. en door zijn vader in de kunst onderwezen, beoefende voornamelijk het dierengenre. Hij overl. 1839 te Den Haag. Zijn schilderijen werden zeer op prijs gesteld; ook als etser was hij verdienstelijk, in 1812 gaf hij 18 etsen in het licht. Als vrijwilliger in 1813 te velde getrokken, kwam hij ook tot het schilderen van tooneelen uit het krijgsleven. Tot deze stukken behoort: Het binnenkomen der Kozakken te Utrecht (voor den keizer van Rusland).
Zijn broeder, Georgius Jacobus Johannes van O., een van de voortreffelijkste bloem- en vruchtenschilders van de nieuwere school, niet slechts in Nederland, maar in geheel Europa, in 1782 te Den Haag geb., werd door zijn vader in de kunst onderwezen. Aanvankelijk bepaalde hij zich tot het teekenen in sapverven, maakte veie teekeningen voor de Flora Batava van J. Kops en behaalde in 1809 op een teekening den eereprijs van Felix Meritis. In 1812 kwam hij voor de eerste maal te Parijs, vond ook daar bijval, werkte er voor de porceleinfabriek van Sèvres, aan welke hij later meer bepaald verbonden bleef, en werd op de parijsche tentoonstelling met goud bekroond. Hij had zich intusschen ook op het schilderen in olieverf toegeiegd en vestigde zijn roem door heerlijke stukken met bloemen, vruchten en dood gevogelte. O. woonde beurtelings te Haarlem en te Parijs. Hij stierf in den omtrek van Parijs in 1861.
