eigenlijk Jacobus geheeten, uit het adellijk geslacht der Benedetti en daarom ook Jacopo de’ Benedetti of Jacobus de Benedictis genoemd, italiaansch dichter, geb. omstreeks 1230 te Todi in het hertogdom Spoleto (en vandaar ook Tudertinus genoemd), overl. 25 Dec. 1306 te Collazone, was | aanvankelijk advocaat en trad eindelijk in de orde der Franciscanen als leekebroeder. Spottenderwijze werd hij na zijn intrede in het | klooster door zijn vroegere vrienden Jacopone genoemd, en wilde daarna niet anders meer genoemd worden.
Wegens zijn buitengewone vrijmoedigheid tegenover paus Bonifacius VIII | werd hij door deze in 1298 in den ban gedaan en op water en brood in de gevangenis gezet, doch daaruit na Bonifacius’ dood (1303) bevrijd. Zijn talrijke gedichten, meestal in het umbrisch geschreven, leefden in den mond van het volk. Ook vervaardigde hij gedichten in het latijn; hem worden toegeschreven het Siabat Mater en het Dies irae.
