in de oudheid naam der zuid-oostelijke kustvlakte van Beneden-Italië, tusschen Barium en de rivier Bradanus, naar men zegt aldus genaamd door den aanvoerder eener cretensische volkplanting. De bodem was zeer geschikt voor wijn- en ooftbouw, voorts bloeide er paarden- en schapenteelt; de bewoners, Peucetii of Poediculi geheeten, behoorden tot den illyrischen volksstam, doch werden reeds vroegtijdig vergriekscht.
Sedert de 4de eeuw werd de naam I. uitgestrekt tot het igeheele schiereiland, van den berg Garganus tot het voorgebergte Iapygium (tegenwoordig kaap Santa Maria di Leuca). In het begin der 3de eeuw v. Chr. werd door de Bomeinen het land in bezit genomen, bij wie het, evenals thans nog, Apulië heette. Van de, aan het illyrisch verwante taal der Iapygen (Apuli) zijn nog overblijfselen bewaard gebleven in de z.g. Messapische inscripties (zie Messapiërs).
