nederlandsch dichteres, geb. te Amsterdam 1859, woonde van 1865—84 te Brussel, ging toen naar Mechelen, trad met F. Lapidoth in het huwelijk en vestigde zich te ’s Gravenhage.
Haar eersten verzenbundel schreef zij in het fransch: Fleurs de rêve (1879) en Printanières (1882). Daarna deed zij het licht zien: Eenzame bloemen (1883), Blauwe bloemen (1884), Beelden en stemmen (1887), Sneeuwvlokken (1888), Rouwviolen (1889), Passiebloemen (1891). Deze gedichten benevens die, welke zij nog in tijdschriften had doen verschijnen, zagen naderhand het licht in twee verzamelingen: Poësie (1892) en Verzen (1893). Voorts gaf zij: Stille dalen, Diepe wateren, Blanke duiven, Beelden en Stemmen, Najaarsstemmen. In proza schreef zij Kleine schetsen (1893) en Verhalen (1894).
