(oorsprong onzeker; van oudfransch harnas, fr. harnais; volgens sommigen van het keltisch harnez, ijzeren voorwerp), dat gedeelte der wapenrusting, dat bestemd was voor de beschutting van het bovenlijf, bestaande uit borst- en rugstuk. Bij de Grieken bestond het H. (thorax) uit bronzen platen; de Romeinen gebruikten in het eerst een H. uit stevig leder (lorica), later het uit leder bestaande en met metalen schubben bezette, alsmede het uit bronzen platen vervaardigde harnas.
In de vroegste middeleeuwen droeg men een lederen wambuis, dicht bezet met naast 'elkaar genaaide ‘ kleine ijzeren ringen (maliënkolder), later het uit ijzerdraad gevlochten pantserhemd. Sedert de 14de eeuw kwam het uit stalen platen vervaardigde harnas in geBruik. Na de invoering der vuurwapenen werd het H. langzamerhand over ’t algemeen afgeschaft, behalve bij' de kurassiers. De naam H. wordt somwijlen ook gebruikt voor de geheele wapenrusting (zie ald.). Het woord H. leeft nog voort in de zegswijzen: iemand tegen zich in het harnas jagen, hem boos maken; het harnas voor iemand of iets aantrekken, hem of het verdedigen.
