G, g

betekenis & definitie

zevende letter en vijfde medeklinker van ons alphabet, behoort tot de schuringsgeluiden en ontstaat doordat de lucht door de nauwe opening van twee saamgedrukte spraakwerktuigen naar buiten stroomt; de G beantwoordt aan de Semitische ghimel (d. i. kameel), en aan de grieksche gamma; van het grieksche letterteeken gamma stamt de latijnsche C af, waarvan de Romeinen door toevoeging van een dwarshaal hun G vormden. G in romeinsche inscripties beteekent Gajus, Gens enz.; in de numismatiek der middeleeuwen zooveel als Senarius, op oude fransche munten: geslagen te Poitiers, op oostenrijksche: Nagy-Banya, op zwitsersche : Genève, op duitsehe rijksmunten: Karlsruhe. In de muziek: G of sol: 5de toon van de toonschaal waarvan G de grondtoon is ; de toonsoort waarvan C de grondtoon is; G is ook een van de letters die ter orienteering aangaande de toonhoogte op de lijnen als sleutel (claves signatae) dienen (vioolsleutel); de G-sleutel was oorspronkelijk (13e eeuw) een gewone g of G, doch kreeg allengs zijn tegenwoordigen vorm. G op recepten beteekent: gummi, als gewicht: gram. In den handel; geld gevraagd.