Ephorus

betekenis & definitie

geschiedschrijver, uit Cumae en en Aeolis (ongeveer tusschen 405 en 330 v. C.) genoot het onderwijs van Isocrates en werd door hem opgewekt tot de beoefening der vroegere geschiedenis. Met veel vlijt verzamelde hij op reizen en uit talrijke bronnen zijne bouwstoffen, vormde het eerste plan eener algemeene volkengeschiedenis, liet daarbij het geheele mythentijdvak varen en begon met de terugkomst der Heracliden; in 30 boeken ontwikkelde hij de gebeurtenissen tot ’tjaar 340 v. C. (volgens Suidas 750 jaren). Hij begon met een geographische beschrijving der afzonderlijke landen, verklaarde de hem voorkomende mythen op historische wijze, en door inlassching van redeneerende beschouwingen was hij de grondlegger van de pragmatische methode van Polybius. Zijne voorstelling had een rhetorische kleur, en ondanks de zuiverheid en nauwkeurigheid van uitdrukking, verviel zij meermalen tot eentonigheid. Het werk is slechts in brokstukken over en vooral bekend uit het gebruik dat Diodorus er van maakte. Insgelijks zijn eenige andere wirken van rhetorischen philosophischen inhoud verloren gegaan.