Edward daniel clarke

betekenis & definitie

Engelsch reiziger en schrijver, geb. 5 Juni 1769 te Willington (Essex), studeerde te Cambridge, bereisde in 1790 Wales, Ierland en westelijk Engeland, vervolgens Frankrijk, Duitschland, Zwitserland, Italië en Nederland, in 1797 Schotland, de hooglanden en de Hebriden tot St. Kilda, en ging in 1799 naar Denemarken, vanwaar hij Noorwegen, Lapland, Finland, Rusland, Tartarije, de Krim en Konstantinopel bezocht; later doorzwierf hij nog Klein-Azië, Syrië, Egypte en Griekenland, en keerde in 1802 naar Engeland terug; in 1807 hield hij te Cambridge voorlezingen over mineralogie en werd vervolgens hoogleeraar in die wetenschap aldaar; nadat hij eerst nog Thracië en Macedonië bezocht had, noopten hem zijn delfstofkundige studiën, waaraan hij zich van 1812 af geheel wijdde, tot een reis door Bulgarije en Walachije naar Hongarije ; in 1817 werd hij voorzitter der universiteitsbibliotheek te Cambridge, welke hij meerdere op zijn reizen verzamelde marmerwerken schonk, onder meer het kolos-standbeeld der Eleumische Ceres, over hetwelk hij in 1800 een verhandeling in het licht had gegeven; verder dankt Engeland hem het bezit der merkwaardige sarcophaag met inscriptie in drie talen, die hij ten onrechte voor die van Alexander verklaarde ; hij overl. 9 Mrt. 1822 te Cambridge. Hoofdwerken : The tomb oj Alexander, a dissertation on the sarcophagus brought from Alexandria, and now in the British Museum ( Lond. 1805), Travels in various countries of Europe, Asia and Africa (6 din., 1810— 23) ; zijn grieksche en oostersche manuscripten waaronder de beroemde door hem op het eiland Patmos ontdekte Codex van Plato, werden door de universiteit te Oxford aangekocht.