Decimeeren

betekenis & definitie

Oudtijds bij de Romeinen een strafoefening, toegepast op het leger, waarbij op elke tien man éen, door het lot aan te wijzen, ter dood werd gebracht: het D. werd ook wel op krijgsgevangenen toegepast, doch inzonderheid op het leger, bij muiterij, nederlagen enz.; deze maatregel zou het eerst door den consul Appius Claudius Sabinus toegepast zijn; in latere tijden, vooral na den eersten burgeroorlog en onder de keizers, komt hij nog dikwijls voor, ook onder anderen vorm (vicesimeeren 1 man op elke 20, centesimeeren, 1 op de 100, enz.); ook in de middeleeuwen en zelfs nog later werd het D. als straf toegepast, b.v. door Pepijn na het ten onderbrengen van de Saksers, door Karel den Groote, door Menzikof, gunsteling van czaar Peter den Groote, door Wallenstein in den Dertigjarigen oorlog (na den tweeden slag van Breitenfeld, op het gevluchte regiment-Madlo). Vele veldheeren van den nieuweren tijd, als b.v. Blücher, hebben op wederinvoering der decimatie aangedrongen, om de discipline te versterken, om de strijdenden tot het uiterste te doen standhouden enz.