Benjamin constant de rebecque

betekenis & definitie

Schrijver en redenaar, geb. te Lausanne, 23 Oct. 1767; bezocht het Karolinum te Brunswijk, studeerde in de rechten, trad in Brunswijkschen hofdienst, en hield zich later meest te Parijs en in het zwitsersch kanton Waadt op; bij het uitbreken der revolutie ging hij naar Parijs, waar hij onder het Directoire door meerdere tegen anarchie en despotisme gerichte politieke geschriften opzien baarde; in 1802 door Bonaparte als geestverwant van mevr. De Stael verbannen , bleef hij eenigen tijd in haar gezelschap, studeerde te Göttingen in de duitsche letterkunde, en gaf te Hannover De Vesprit de conquète et del’usurpation dans leurs rapports avec la cimlisation européenne (1813) in het licht; in 1811 weder te Parijs, werkte hij als mede-redacteur aan het „Journal des Débats” voor de Bourbons; niettemin aanvaardde hij in April 1815 van Napoléon een benoeming tot staatsraad; bij de tweede restauratie ging hij naar Brussel, mocht in Nov. 1816 naar Parijs terugkeeren, werd in 1819 tot afgevaardigde gekozen en in 1824 herkozen; in 1830 stemde hij voor de verheffing van den hertog van Orléans tot koning van Frankrijk; hij aanvaardde van den vorst een gift van 300,000 francs, onder voorbehoud van politieke onafhankelijkheid, en kwam tegen het nieuwe régime weldra in oppositie; hij overleed 8 Dec. te Parijs. Zijn ideaal was de constitationeele monarchie, de kern van zijn karakter en streven was oppositie uit overtuiging; bij zijn politieke ongedurigheid en herhaald overgaan van de eene partij tot de andere is hij zijn ideaal niettemin getrouw gebleven. Zijn Discours prononcés a la cJiambre des d'eputés zijn in 2 dln. in het licht gegeven (Parijs 1828); zijn geschriften over den representatie ven regeeringsvorm zijn bijeenverzameld in Cours de politique constitutionnelle. (4 dln., Parijs 1860—70); verder verschenen van hem: Mémoires sur les Cent Jours (1820), De la religion considérée dans sa source, ses formes et ses développements (5 dln., 182431), Du polytheïsme romain, considéré dans ses rapports avec la philosophie grecque et la religion chrétiennc (2 dln., 1833), de roman Adolphe (1816), een vertaling van Schiller’s Wallenstein, een verzameling korte opstellen, getiteld Melanges de littérature et de politique (1829) enz.