(Fr.: acoustique), van het Grieksche akouo, ik hoor. De wetenschap die zich bezighoudt met het geluid, geluidsleer, meestal behandeld in verband met de lucht, als het meest gewone middel van de voortplanting der geluidstriillimgen; acoustiek is ook genoemd een onderdeel der bewegingsleer; alle beweging is rechtlijnig, cirkellijnig of golflijnig, en wanneer een golflijnige beweging de vereischte snelheid om den gehoorszin te treffen heeft (minstens 30 trillingen per seconde), is dit een geluid.
De geluidsleer bepaalt zich tot het onderzoek van alles wat het vóórtbrengen van geluid betreft en tot het nagaan van den aard der trillingen of kleine slingeringen der veerkrachtige lichamen. Zie Geluid. Pythagoros en Aristoteles hielden zich in de oudheid bezig met de geluidsleer. Als wetenschap, onafhankelijk van het aanwenden in de muziek, behoort de geluidsleer tot de latere tijden; Bacon en Galileï legden den grondslag, Newton, Lagrange, Euler en Laplace bouwden daarop voort, Chladni verhief haar tot onafhankelijke wetenschap.
