VLOEIEN - (vloeide, heeft en is gevloeid), vlieten, zich zachtkens voortbewegen (van vochten) : bloed dat in onze aderen vloeit; de inkt wil niet vloeien, hij is te dik;
— de inkt vloeit op dit papier, verspreidt zich;
— de wond vloeit, draagt, loopt;
— de kraamvrouw vloeit, heeft eene bloedvloeiing;
— de woorden vloeiden van zijn lippen, hij sprak met groote gemakkelijkheid;
— welluidend zijn (van woorden en tonen): deze verzen vloeien wel;
— dat woord vloeide mij vanzelf uit de pen, onwillekeurig schreef ik het neer;
— voortkomen : zijne ongelukken vloeiden uit zijne dwaze eigenliefde;
— een brief vloeien, met vloeipapier droogmaken. VLOEIING, v. (-en), het vloeien, vlieting; (geneesk.) vloeiing van bloed (uit open wonden); (ook) overmatige bloedvloeiing der vrouwen.
