VERRUKKEN - (verrukte, heeft verrukt), wegrukken, met een stoot of ruk verschuiven;
— (fig.) vervoeren, bekoren, opgetogen doen zijn: hij verrukt iedereen door zijne gevatheid; muziek kan ons verrukken. VERRUKKING, v. (-en), het verrukken ; vervoering, opgetogenheid ; (godg.) verrukkingen, geestdrijverij, visioenen.