Opdringen, - Opdringen (drong op, heeft en is opgedrongen), (w. g.) opendringen;
— (w. g.) iets naar de hoogte dringen;
— naar voren, vooruit dringen, door te dringen voorwaarts doen gaan : de achtersten drongen de voorsten al maar op, zoodat ten slotte geen weerhouden mogelijk was;
— iem. iets opdringen, bij iem. aandringen om iets te doen of aan te nemen ; men moet kinderen geen eten opdringen; iem. zijne overtuiging opdringen; vriendschap laat zich niet opdringen, moet van beide zijden gewenscht zijn;
— met kracht naar boven stijgen : niettegenstaande het hevig geweervuur drongen de vijandelijke troepen de hoogte op; de ijsschotsen drongen al hooger en hooger tegen den dijk op;
— met kracht naar voren trachten te komen : de volksmenigte drong al op; het opdringend gepeupel;
— zich opdringen, op onaangename of lastige wijze iemands gezelschap zoeken of hem van dienst willen zijn. OPDRINGING, v. het opdringen.