Gepubliceerd op 01-11-2018

Ontzeggen

betekenis & definitie

(ontzegde, ontzeide, heeft ontzegd, ontzeid), eene eigenschap aan iem. niet toekennen : talent en karakter kan niemand hem ontzeggen;

iets aan iem. weigeren, het hem niet willen geven of laten houden : het had haar gedeerd, dat hij zich dat alles ontzeggen moest alleen om haar; zich alle genot ontzeggen, zich daarvan spenen;
— niet toestaan : iem. zijn eisch ontzeggen, (als rechtst.) hem ten aanzien van zijn eisch in het ongelijk stellen
— iem. verbieden ergens te komen: arme kleinen, het werd hun verboden op straat te spelen, ook de tuin was hun ontzegd. ONTZEGGING, v. het ontzeggen : het aan zich zelf of een ander weigeren of onthouden van iets : volslagen ontzegging van rust.