Omverwerpen (wierp omver, heeft omvergeworpen), onderstboven werpen, tegen den grond werpen, omsmijten: de jongens hadden twist gekregen en de een had den ander omvergeworpen; (van vijandelijke gelederen) ze overhoopwerpen: niets kan weerstaan aan den drang der ruiterij: zij werpt alles omver;
— (van een stroom, winden enz.) met geweld onderstboven werpen: rukwinden, die de lichtgebouwde bootjes plotseling omverwerpen;
— (fig.) te gronde richten, vernietigen: de regeering omverwerpen; (van stellingen enz.) ze als ongegrond of nietig wederleggen of wegredeneeren: eene schijnreden omverwerpen; (van plannen enz.) in duigen doen vallen, doen mislukken verijdelen: de regen heeft onze mooie uitgaansplannen omvergeworpen, OMVERWERPING, v. het omverwerpen, inz. gewelddadige omkeering der bestaande orde van zaken, algeheele verandering: er bestaat een toeleg tot omverwerping van het bestuur.
