Kriek v. (-en), laatrijpe, nagenoeg zwarte zeer zoete kers met groote pit, die bij het eten de lippen blauwzwart kleurt; (gew.) vogelkers
— (Zuidn.) zij bloost als eene kriek, bloost zeer:
— jenever op krieken getrokken;
— (spr.) zich eene kriek lachen, zich een ongeluk lachen;
— (gew.) hij heeft hel voor zijn kriek, hij is zwaar verkouden. KRIEKJE, o. (-s).