GRAVEELIG, bn. (-er, -st), graveelachtig: hij is graveelig;
— (van spijzen en dranken) bevorderlijk om het graveel te krijgen, niet dienstig voor lijders aan het graveel;
— (ftg.) (veroud.) kostbaar, duur dat is wel wat graveelig. GRAVEELIGHEID, v. toestand van iem., die het graveel heeft;
— (fig.) kostbaarheid, duurte.