BRANDPUNT, o. (-en) punt waarin de licht- of warmtestralen, na de terugkaatsing door een brandspiegel of na de breking door eene convergeerende lens elkaar snijden;
— verwante brandpunten, koppelbrandpunten;
— denkbeeldig brandpunt, bij bolle spiegels en divergeerende lenzen het punt vanwaar de licht- en warmtestralen schijnen te komen;
— (meetk.) beginpunt der voerstralen (in eene ellips, hyperbool en parabool);
— (fig.) Athene was een brandpunt van wetenschap, hare beoefenaars waren te Athene zeer talrijk en van Athene uit werden weder anderen voorgelicht;
— (fig.) het brandpunt van het oproer, plaats, punt waar zich al de ontevredenen vereenigen, waar de ontevredenheid het grootst is.
