BEKRACHTIGEN, (bekrachtigde, heeft bekrachtigd), (bijb.) bemoedigen;
— eene verklaring of overeenkomst volledige kracht geven, haar bevestigen, staven met een eed bekrachtigen;
— (wetsvoordracht, besluit, benoeming enz.) wettigen;
— legaliseeren; (ook fig.). BEKRACHTIGER, m. (-s). BEKRACHTIGING, v. (-en), bekrachtiging verleenen op, zijne bekrachtiging onthouden aan.
