bn.,
1. niet ophoudend in de tijd (thans meestal doorlopend) ; — (zeew.) een doorgaande koelte, stijf, gelijk (thans gewoonlijk doorstaand);
2. niet ophoudend in de ruimte, zonder onderbreking ; — een doorgaande sleutel, waarvan de stift voorbij de baard doorloopt;
3. doorgaande rijtuigen, wagons, wagons waarmee men een geheel traject kan afleggen (zonder overstappen); — doorgaand verkeer, voor een verder gelegen plaats bestemd;
4. gewoon, steeds voorkomend: een doorgaande fout; dat is een doorgaand gebrek bij hem;
5. opgaand: een doorgaande regel, waarop geen uitzonderingen voorkomen.
