(dwong af, heeft afgedwongen),
1. iets van iem. door dwang verkrijgen, hem dwingen het te geven; iem. tot iets noodzaken: iem. een lach, een zucht afdwingen, hem noodzaken te lachen, te zuchten; — iem. een belofte, een eed, een bekentenis, een geheim afdwingen, hem dwingen die te doen, die te zweren, die af te leggen, dat te openbaren;
2. oneig.: onvermijdelijk opwekken bij : iem. hoogachting af dwing en, hem noodzaken die te gevoelen; die daad van de minister dwingt ons eerbied af, boezemt ons die onweerstaanbaar in.
