waarde - omvang van de betekenis die iets heeft als (bijvoorbeeld) bezit of middel tot een doel. In archaïstische taal: waardij. Uitgedrukt in geld heeft iets geldswaarde. Balanswaarde is de waarde van de verschillende posten op een balans uitgedrukt in geld.

Zie: hoedanigheid; prijs.

Gezegde(s):
• cui bono? (= wie wordt er beter van?)

De waarde eener zaak is de hoeveelheid geld, welke eene zaak naar billijkheid zou moeten opbrengen bij verkoop; prijs is de som, die er werkelijk voor gegeven wordt. Hoeveel is de waarde van dezen diamant? vraagt men, wanneer men weten wil wat er over het algemeen voor zulk een steen gegeven wordt. Wil men een voorwerp koopen, dan vraagt men naar den prijs die er voor gevraagd wordt Komt deze overeen met de waarde, die het voorwerp voor den vrager heeft, dan is hij geneigd het te koopen. De waarde is afhankelijk van omstandigheden; de prijs regelt zich naar vraag en aanbod.

waarde - zelfstandig naamwoord
uitspraak: waar-de

1. wat het aan geld op kan brengen
♢ de waarde van dat huis wordt geschat op drie ton
1. een bon ter waarde van een tientje
[met de waarde ervan]
2. belasting toegevoegde waarde (btw)
[belasting die iemand berekent voor een product of dienst en die afgedragen moet worden aan de overheid]
2. wat iets of iemand voor je betekent
♢ zij is van onschatbare waarde voor de zaak
1. er waarde aan hechten
[het belangrijk vinden]
2. waarden en normen
[opvattingen over goed of slecht]
3. hem in zijn waarde laten
[aanvaarden zoals hij is]
4. van nul en generlei waarde
[zonder enige waarde]

Zelfstandig naamwoord: waar-de
de waarde
de waarden