vz., (ook:)
1. (bij plaatsaanduidingen) te, in. Nee, op Alkmaar en ook op Zoeten en Mariënburg is het lang niet rustig (Vianen 1971: 137). Haar gezicht kan best doorgaan voor het gezicht van de vrouw die hij ooit heeft gezien toen hij op Saint-Laurent [plaats in Frans Guiana] was (Vianen 1971: 19). Ze zei dat wij op plantage moesten gaan voor een luku (Wooding 375). Op de stad is het leven erg rustig (Doelwijt 1971: 58). Op kilometer elf had hij gezien op welke verstrooide manier prinsessen uit hun ogen kunnen kijken (Vianen 1971: 29).
2. als toevoeging aan een ww. kan op ten aanzien van het object van de zin betekenen, dat het benaderd is of wordt met de opzet van overmeestering, inbezitname o.i.d. of dat dit al gebeurd is. Zie de cit. Al in de bus had Gusta last. Mannen, als pési , zoveel, die op d'r kwamen (Cairo 1978: 70). Ik ben ontzettend bang dat ik dan ook winti krijg, dat een geest op mij komt, als mijn moeder dat hoort, wat zou ze daar van zeggen (F. Essed volgens Van Westerloo & D. 208). Dan vandaag vandaag krijgt hij plotseling een jorka op 'em... en is bezeten van de geest van een overleden persoon (Cairo 1980c: 14). Is dat ze geen Lanti hebben gestuurd op jullie, om jullie in die gevangenis te gooien (Cairo 1980c: 13).
- Etym.: (1) Kan ontstaan zijn uit ‘op plantage Welgedacht’ e.d. Echter, ook in veroud. AN komt het voor, en nog in Zeeland bij dorpen (niet steden).
- Zie i.v.m. 1 ook: opwonende.
