gedurende enige tijd onbebouwd liggen; ook fig. gezegd van vermogens, talenten, economische mogelijkheden enz. Onder het znw. braak verstaat men oorspronkelijk het omwerken en gedurende zekere tijd onbezaaid laten van de grond (meestal gepaard met bemesting), hetgeen, telkens na een zeker aantal jaren herhaald, aan het uitgeputte bouwland weer nieuwe kracht en vruchtbaarheid geeft.
Thans wordt braak gewoonlijk in passieve zin opgevat als het onbebouwd laten liggen van de grond; braak liggen staat dan hoogst waarschijnlijk voor te braak liggen, dat ook een enkele maal is aangetroffen; vgl. zoek raken voor te zoek raken, schrap staan voor te schrap staan; pal staan voor te palle staan enz. Het fig. gebruik is sinds de 17de e. bekend. Fr. laisser, rester en jachère; Hd. brach liegen, in der Brache liegen; Eng. to lie fallow (alle eig. en fig.).
