in toneelkringen wordt het voortdurend herhalen van dit woord gebruikt om het onverstaanbaar gemurmel van een volksmenigte of publiek na te bootsen. Mogelijk een verbastering van Grieks barbaros‘onbeschaafd persoon’. Ook in het Engels, Frans en Duits. Het Engelse rhubarbis eveneens slang voor ‘onzin’.
Er verliepen een paar minuten van diepe stilte. ‘Rabarberrabarberrabarber’, fluisterde ik naar Roost. (Rinus Ferdinandusse: De bloedkoralen van de bastaard, 1971)
Afgezien van alles, je rabarber rabarber de kinderen! Rabarber Kerstmis! (Jan de Hartog: De Commodore, 1987)
Het geluid verwijderde zich langzaam en op het laatst was het net of je hoorde: ‘Rabarber, rabarber, rabarber...’ (J. M. A. Biesheuvel: Carpe Diem, 1989, in: Een overtollig mens en andere verhalen, 1990)
