Kern van deze wet is dat voorzien wordt in een uniforme no-riskpolis via UWV en een gelijke mobiliteitsbonus voor de gehele doelgroep banenafspraak. De doelgroep banenafspraak betreft Wajongers, mensen met een WIW/ID-baan, mensen met een WSW-indicatie en mensen uit de Participatiewet die minder dan het wettelijk minimumloon kunnen verdienen.
Bepalend voor het recht op een mobiliteitsbonus en no-riskpolis op grond van dit wetsvoorstel is of een werkgever iemand uit de doelgroep banenafspraak in dienst neemt. Het hebben van veel of weinig arbeidsvermogen is geen beoordelingscriterium voor de hoogte van de mobiliteitskorting. UWV dient volgens de wettelijke criteria van de Wet banenafspraak en quotum arbeidsbeperkten alleen te beoordelen of iemand uit de Participatiewet niet het WML kan verdienen. De regering erkent dat werkgevers die Wajongers in dienst namen een relatief voordeel hadden ten opzichte van mensen uit de Participatiewet die niet het WML kunnen verdienen. Dit relatief voordeel wordt door de harmonisering weggenomen. Bij een ziek- of hersteldmelding melding geeft UWV een signaal aan de betreffende gemeente op gevalsniveau. Gemeenten kunnen dan de loonkostensubsidie stopzetten respectievelijk weer hervatten.
Via de derde nota van wijziging (Kamerstukken II, 2014/15, 34 194, nr. 12) geldt de uniforme no-riskpolis ook voor mensen die via de voorziening 'beschut werk' op grond van de Participatiewet gaan werken. De groep loonkostensubsidie zonder indicatie van UWV en de groep die met een voorziening het WML kan verdienen, vallen buiten de scope van de wet. Als de quotumheffing wordt geactiveerd valt deze laatste groep wél onder de doelgroep.
De regering heeft er niet voor gekozen om het instrument jobcoach met het wetsvoorstel te harmoniseren. De Participatiewet geeft gemeenten beleidsvrijheid bij het inzetten van re-integratie instrumenten en voorzieningen. Gemeenten kunnen desgewenst de protocollen van UWV volgen bij de keuze
