De no-riskpolis is voor bepaalde werknemers van toepassing. De werkgever die een werknemer in dienst neemt die onder de no-riskpolis valt, krijgt het doorbetaalde loon bij ziekte van UWV geheel of gedeeltelijk vergoed, als de werknemer arbeidsongeschikt (verder: 'Ziek') wordt binnen vijf jaar na aanvang van de dienstbetrekking.
Behalve een daglooncompensatie voor de loondoorbetalingsplicht bij ziekte, biedt de no-riskpolis de werkgever bescherming tegen een mogelijke ophoging van zijn gedifferentieerde premie voor de Werkhervattingskas, bij uitval binnen de eerste vijf jaren* van het dienstverband van de betreffende werknemer. De kosten van arbeidsuitval ten gevolge van ziekte of gebrek van een werknemer die over de no-riskpolis beschikt (zie de artikelen 29b, 29d en 90 Ziektewet) mogen niet aan de werkgever worden doorberekend, tenzij de eerste arbeidsongeschiktheidsdag buiten de vijfjaarstermijn* ligt.
Aangezien de arbeidsongeschiktheidskosten voor werkgevers fors kunnen oplopen --meer dan 1,5 ton voor één arbeidsongeschikte werknemer is helaas geen uitzondering-- is de no-riskpolis verworden tot een belangrijk re-integratie-instrument voor mensen met een achterstand op de arbeidsmarkt. In de praktijk is lang niet altijd helder of iemand wel of niet onder de doelgroep valt. In dat geval kan de werknemer het UWV om een verklaring vragen.
* Voor welke werknemers geldt de no-riskpolis?
Zie artikel 29a, 29b en 90 Ziektewet. Voor mensen met progressieve of sterk wisselende klachten kan het UWV de termijn met 5 jaar verlengen. Voor sommige werknemers geldt de no-riskpolis gedurende het gehele dienstverband (wajong / ex-wajong). De no-riskpolis is ook van toepassing indien een werkgever een oudere, langdurige werkloze in dienst heeft genomen; bij uitval in de eerste vijf jaar na indiensttreding geldt de no-riskpolis dan ná 13 weken ziekte (artikel 29d Ziektewet). Werkgevers die WGA'ers in dienst behouden, kunnen eveneens gebruik maken van de no-riskpolis.
