Verdrag - tractaat, overeenkomst tusschen staten. Verdragen worden veelal gesloten door tusschenkomst der diplomatieke agenten dier staten, overeenkomstig de hun gegeven instructies. Bindend worden zij echter eerst door formeele bekrachtiging (ratificatie) door de staatshoofden. — Volgens art. 59 onzer Grondwet sluit en bekrachtigt de Koning alle verdragen met vreemde mogendheden. Hij deelt den inhoud dier verdragen mede aan de beide Kamers der Staten-Generaal, zoodra hij oordeelt, dat het belang van den staat dit toelaat.
Verdragen, die wijziging van het grondgebied van den staat inhouden, die aan het rijk geldelijke verplichtingen opleggen of die eenige andere bepalingen, wettelijke rechten betreffende, inhouden, worden door den Koning niet bekrachtigd dan na door de Staten-Generaal te zijn goedgekeurd. — Deze goedkeuring geschiedt in de praktijk in den vorm eener wet. — Verdragen, welke goedkeuring behoeven, komen twee keer in het Staatsblad, n.l. eerst als bijlage tot de goedkeuringswet en later, nadat zij bindend zijn geworden, ter afkondiging. Bij de afkondiging gaan zij steeds van een officieele Nederlandsche vertaling vergezeld. — Goedkeuring wordt niet vereischt, indien de Koning zich de bevoegdheid tot het sluiten van het verdrag bij de wet heeft voorbehouden (art. 59 Grw. ; zie voor voorbeelden hiervan GEMENGDE RECHTBANKEN en UITLEVERING). — Veelal wordt aangenomen, dat verdragen, waarop staatsrechtelijk goedkeuring vereischt wordt, volkenrechtelijk niet binden, wanneer zij zonder die goedkeuring zijn geratificeerd. —Over de vraag, of verdragen, die wettelijke rechten der onderdanen raken, deze rechtstreeks binden, of dat daarvoor nog een wet vereischt wordt, wordt verschillend gedacht. De Hóoge Raad (zie arrest van 26 Mei 1906, \V. v. h. R. 8383) acht het laatste niet noodig en oordeelt b.v. de verdragen van internationaal privaatrecht rechtstreeks voor de onderdanen bindend ; de inhoud ervan is niet in onze wetboeken ingelascht. — De vraag, of oorlog de verdragen tusschen de oorlogvoerenden opheft of slechts in haar werking schorst, wordt verschillend beantwoord. In de praktijk wordt veelal het eerste aangenomen. Natuurlijk blijven van kracht tractaten, welke juist op den oorlogstoestand betrekking hebben. — Zie ook HANDELSVERDRAGEN.
