Territoriale wateren - Het zeegebied langs de kust van het land wordt tot op zekere hoogte tot het grondgebied daarvan gerekend. Veelal neemt men aan, dat dit het geval is met een strook ter breedte van 3 zeemijlen (5556 M.), gemeten van de laagste waterlijn. Deze breedte houdt verband met de draagwijdte van het vroegere geschut, maar wordt in het algemeen nog steeds als geldend aangenomen. De erkenning der territoriale wateren is vooral van beteekenis in geval van zeeoorlog.
Alle vijandelijke handelingen, daaronder begrepen het maken van prijzen en de uitoefening van het recht van onderzoek, gepleegd door oorlogsschepen der oorlogvoerenden in de territoriale wateren eener onzijdige mogendheid, leveren een schending op der onzijdigheid en zijn streng verboden (art. 2 van het ter 2e Vredesconferentie op 18 Oct. 1907 te ’s-Gravenhage gesloten intern. verdrag nopens de rechten en verplichtingen der onzijdige mogendheden in geval van zeeoorlog; zie Stb. 1910, No. 73). De toelating van oorlogsschepen van vreemde mogendheden in de Nederl. terr. wateren en het daarbinnen gelegen Nederl. watergebied is geregeld bij K. B. van 30 Oct. 1909, Stb. 351, bij K. B. van 30 Juli 1914, Stb. 332 tijdelijk ingetrokken, maar weder in werking gesteld bij K. B. van 11 Mrt. 1919, Stb. 100. Ook voor het strafrecht worden de terr. Wateren tot het grondgebied van het rijk gerekend, zoodat aldaar gepleegde strafb. feiten onder de strafwet vallen (art. 2 Sr.). Zie ook art. 1 der Visscherijwet.
