Swinburne - (Algernon Charles), Eng. dichter, 1837—1909, geb. te Londen als zoon van een vice-admiraal, stud. te Oxford, bezocht Italië en Frankrijk, waar hij onder den invloed kwam van Victor Hugo. S.’s eerste werken The Queen Mother en Rosamond (1861), tooneelstukken, werden nauwelijks opgemerkt. In 1863 maakte Chastelard, een tooneelstuk, dat met Mary Stuart (1881) en Bothwelll (1874) een trilogie vormt, hem beroemd. In hetzelfde jaar verscheen ook Atalanta in Calydon, in den vorm eener Grieksche tragedie, Zijn Poems and Ballads (1866) wekten verontwaardiging bij velen, die ze als zinnelijk en revolutionnair veroordeelden.
Toch is deze bundel vol meesterlijke, lyrische gedichten. Van S.’s verdere werken zijn zeer bekend: A Song of Italy (1867 ; zijn Ode to the French Republic (Sept. 1870); Songs before Sunrise (1871), waaruit zijn liefde voor democratie spreekt; Songs of the Spring tide, Songs of Two Nations (1876); Erechtheus (1876, een tragedie) ; Tristram of Lyonesse (1882) ; Marino Faliero (1885); The Sisters (1892); A Channel Passage (1904) en The Duke of Gandia (1908). Van zijn prozawerken vermelden wij: William Blake, A Critieal Essay (1868); A Note on Charlotte Bronteë(1811) ; A Study of Shakespeare (1878); A Study of Jonson (1889); Studies in Prose and Poetry (1894); Love's Cross Currants (1906); Essay on Shakespeare (1909). S. was een der grootste dichters uit het tijdvak van koningin Victoria. Hij was een geestverwant der Pre-Rafaeliten*, een romantisch dichter, toonde een groote voorliefde voor de werken van Marlowe en Chapman, e.a., tooneelschrijvers uit den tijd van koningin Elizabeth.
De studie van hun werken brachten hem er toe drama’s te schrijven. Zijn stukken zijn vol poezië en schitterende passages, maar zij kunnen niet gespeeld worden ; er is niet genoeg actie in. S.’s werk toont groote afwisseling, wat onderwerpen betreft en vorm. De Liefde, de Natuur, in al haar grootschheid, de Vrijheid, deze werden voornamelijk bezongen in uiterst melodieuze, metrisch volmaakte verzen.
