Samoa- of schipperseilanden - eilandengroep in Polynesië, gelegen tusschen 172° 45' en 168° 9' W.L. en 13,5° en 14,5° Z.B., 2787 K.M.2 Zij vormen een W.O. loopende reeks van eilanden, die van het W. naar ’t O. kleiner worden. N.l. Savaiï, 1707 K.M.2, Upolu 868 K.M.2, Tutuïla 133 K.M.2, Tau, in de Manuagroep, 53 K.M.2 en nog enkele kleinere. Zij bestaan uitsluitend uit jong-vulkanisch gebergte. Na een langen tijd van rust, hebben in het begin van deze eeuw weer hevige erupties op Savaiï plaats gehad.
De O. eilanden zijn door koraalriffen omgeven, De hoogste top (1650 M.) ligt in het midden van Savaii. Het klimaat is tropisch-oceanisch. Apia, gem. jaartemperatuur 25,3°, 3178 m.M. neerslag. Het minst valt van Mei tot Augustus. Orkanen kunnen groote verwoestingen aanrichten. Het grootste gedeelte is met wouden bedekt.
De bevolking bestaat uit 47.000, meest Christelijke Polynesiërs en 1700 Blanken. De landbouw levert taro, jams, broodvruchten, kokosnoten, bananen en veel andere vruchten als ananassen, sinaasappelen, citroenen en druiven. Op Upolu bevinden zich enkele plantages, n.l. van cacao en koffie. Ook wordt hier aan veeteelt (runderen, paarden, muildieren en ezels) gedaan; de inlanders houden ook varkens. Copra is het voornaamste uitvoerproduct.
Geschiedenis. Deze eilanden, door Roggeveen in 1722 ontdekt, werden Schippers-eil. genoemd door Bougainville en tot één rijk vereenigd door Malietoa Tanita (1840). Bij verdrag kregen de Ver. Staten in bezit de haven Pago Pago op Tutuïla (1878), Engeland een kolenstation en Duitschland de haven Salufata op Upolu. Sedert 1887 ontstonden er moeilijkheden tusschen Duitschers en bewoners van Samoa, waarbij nog kwam, dat de handel bemoeilijkt werd door de inwendige twisten op de S.-eil. Op een conferentie te Berlijn (1889) werden de Samoaansche aangelegenheden geregeld, ’t Eil.-rijk werd als een onafh. staat erkend en ’t bestuur gesteld onder toezicht van een commissie, bestaande uit vertegenwoordigers der drie groote mogendheden.
Toen de moeilijkheden nog geen einde namen, gingen de drie mogendheden in 1899 over tot een nieuwe regeling, waarbij Duitschland kreeg de Westel. eil. (Savaii, Upolu en Manono) en de Ver. Staten de rest, terwijl Engeland van Duitschland de Salomonseilanden kreeg. Onder het Duitsche bestuur gingen de S.-eil. vooruit. Bij den vrede van Versailles verloor Duitschland de S.-eil., welke kwamen aan Nieuw-Zeeland.
