Pyrrhus, - koning van Epirus, uit een geslacht, dat van P. of Neoptolemus, den zoon van Achilles en Lanassa, de kleindochter van den Heraclide Hyllus, werd afgeleid, geb. omstreeks 318 v. C., overl. 272, besteeg op 12-jarigen leeftijd den vaderlijken troon, dien hij echter ontruimen moest, maar in 295 opnieuw beklom met hulp van zijn schoonvader Ptolemaeus. Door de Tarentijnen tegen de Romeinen ter hulp geroepen, scheepte hij zich in het voorjaar van 280 met 25.000 man en 20 olifanten in om zich een Grieksch-Italisch rijk te veroveren. Hij behaalde nabij Heraclea aan de rivier Siris een overwinning op den Rom. consul Publius Valerius Laevinus en rukte vervolgens tot aan Anagnia tegen Rome op, doch moest vandaar weer terugkeeren, daar de consul Laevinus in Campanië een nieuw leger had verzameld en een tweede leger uit Etrurië ter bescherming van Rome naderde. De pogingen, welke hij hierop deed, om met Rome een voordeeligen vrede te sluiten, stuitten af op den moed en de vaderlandsliefde der Romeinen.
In 279 behaalde hij wel is waar nog een tweede overwinning nabij Asculum in Apulië, doch met zoo groote verliezen, dat hij, den oorlog met de Romeinen moede, er de voorkeur aan gaf, gehoor te geven aan een uitnoodiging der Syracusanen, die hem om hulp vroegen tegen de Carthagers. Hij voerde daar den oorlog aanvankelijk met groot succes, zoodat hij zich bijna van het geheele eiland meester maakte. Naar Italië teruggekeerd, werd hij 275 door Maenius Curius totaal verslagen. Hij keerde daarom nog in 274 naar Epirus terug. Vandaar uit gelukte het hem, zich voor korten tijd meester te maken van Macedonië. In 272 ondernam hij vervolgens, door den Spartaan Cleonymus uitgenoodigd, een veldtocht naar de Peloponnesus in de hoop, veroveringen te kunnen maken in Griekenland. Een poging om Sparta in te nemen mislukte evenwel, en toen hij zich daarop tegen Argos wendde, werd hij, in de stad tegen de overmacht der vijanden strijdend, door een van het dak neergeworpen pan gedood.
