Percussie, - een methode van onderzoek, door Auenbrugger in 1761 uitgevonden, waarbij men door beklopping van de lichaamsoppervlakte uit den daardoor te voorschijn geroepen klank een oordeel wil krijgen omtrent den toestand der onderliggende organen. De p. wordt in hoofdzaak toegepast op den borstwand en op de buik. Al naarmate men op een luchthoudend orgaan (long, darm) of op een vast orgaan percuteert, wordt een verschillend geluid verkregen, dat het daarop geoefende oor onmiddellijk herkent. Afwijkingen van den normalen toon geven inzicht in den aard der afwijking.
De onmiddellijke percussie wordt direct op het lichaam gedaan, bij de middellijke p. gebruikt men een instrument (plessimeter) of den vinger, dien men op het lichaam legt en waarop men met den percussiehamer slaat. Beklopping van eindpeezen (kniepees) wordt gedaan om reflexen op te wekken. P. wordt soms met auscultatie gecombineerd om de voortgeleiding van den slag te onderzoeken (schedel).
