Oxydatie, - het verschijnsel dat een element of verbinding zich met zuurstof verbindt. Zijn beteekenis boven andere chemische reacties ontleent de oxydatie aan het feit, dat de zuurstof in de lucht steeds aanwezig is en alle stoffen dus, die niet met zorg van de lucht worden afgesloten, aan o. zijn blootgesteld, terwijl juist de zuurstof zich het meest algemeen van alle elementen met andere stoffen kan verbinden. Geschiedt de o. snel en met groot warmteeffect, dan spreekt men van verbranden. De op deze wijze door o. vrijgemaakte energie is een van onze belangrijkste energiebronnen; geschiedt de o. langzaam, dan zal de warmte, die vrij komt, óf wel een verhooging van temperatuur teweeg brengen en daardoor een steeds versnelde reactie, zoodat tenslotte een ontvlamming kan intreden, óf wel de warmte zal geleidelijk worden afgevoerd naarmate ze ontstaat.
Dergelijke langzamer oxydaties, welke zich in de natuur overal afspelen, vaak onder den invloed van lagere organismen, zijn o. a. van beteekenis voor de vernietiging van den afval. Omtrent de groote rol, die kleine hoeveelheden, als katalysator werkende, stoffen, zooals b.v. water, spelen, heeft men nog geen helder inzicht. De o. kan zijn geheel, d. w. z. leiden tot een hoogste o.-product, of gedeeltelijk, waarbij een stof ontstaat, die nog verder te oxydeeren is. Behalve met gasvormige, vrije zuurstof kan de o, geschieden met gebonden zuurstof, d.w.z. met behulp van zuurstofverbindingen, die een deel van hun zuurstof gemakkelijk afstaan: oxydatiemiddelen. Van de keuze daarvan en van de wijze van toepassing hangt vaak het product af, dat men verkrijgt,
