Molsla - (Taraxacum officinale) wordt verkregen van de bladeren der gewone, algemeen bekende paardenbloem, die zooveel op onze weilanden voorkomt. Eveneens huizen hier doorgaans veel mollen, die de bekende „molshoopen” opwerpen. Daardoor worden verscheidene planten van de paardenbloem door een dikke laag aarde overdekt. Gebeurt dit in den winter — tegen het voorjaar — dan zijn de planten tevens tegen groote koude beschut, ze beginnen zich onder den molshoop te ontwikkelen, maar nemen, afgesloten van het zonlicht, een lichtgele kleur aan.
Zulke geel gekleurde bladeren zijn voor de consumptie geschikt en worden op de wijze van suikerijlof of Brusselsch witlof òf als gestoofde groente òf als salade gebruikt. Het feit, dat men hier dus uit de molshoopen een slasoort oogsten kan, heeft aanleiding gegeven tot den naam van „molsla”. Ook in de cultuur komt de molsla voor. Daar wordt dan het zaad eener speciale soort paardenbloem met breede en groote bladeren in het voorjaar (April) uitgezaaid. De planten laat men in den eersten zomer doorgroeien, maar in den volgenden winter worden zij bedekt met een laag aarde, om ze af te sluiten van het licht.
