In integrum restitutie

betekenis & definitie

In integrum restitutie - (Lat.), herstel in zijn geheel, in het Romeinsch Recht een buitengewoon rechtsmiddel, door den praetor toe te passen, strekkende om zooveel mogelijk ongedaan te maken in het bijzonder handelingen, door minderjarigen tot hun nadeel verricht, of handelingen voortvloeiende uit dwang, dwaling of bedrog. Ook in ons recht wordt de uitdrukking meermalen gebezigd. Volgens art. 1487 B. W. heeft de nietigverklaring van verbintenissen op grond van handelingsonbevoegdheid (zie HANDELINGSBEVOEGDHEID) ten gevolge, dat de zaak en de partijen worden hersteld in den staat, waarin zij zich vóór het aangaan der verbintenis bevonden, met dien verstande, dat al hetgeen aan den onbevoegde, ten gevolge der verbintenis, is uitgekeerd of betaald, slechts kan worden teruggevorderd voor zooverre het nog onder den onbevoegde berust, of voor zooverre mocht blijken, dat deze door het uitgekeerde of betaalde werkelijk is gebaat, of dat het genotene te zijnen nutte is aangewend of gestrekt heeft. — Nietigverklaring op grond van geweld, dwaling of bedrog heeft insgelijks ten gevolge, dat de zaak en de partijen worden hersteld in den staat, waarin zij zich vóór het aangaan der verbintenis bevonden (1488; zie ook 1099, 1111 B. W.).