Harms (Friedrich), Duitsch wijsgeer, 1819—1880, prof. te Berlijn, behoort met Weisse, den jongeren Fichte, Ulrici enz. tot de bestrijders van Hegel en de verkondigers van „het speculatieve theïsme”. De filosofie is voor H. de wetenschap van het Absolute uit de grondbegrippen der ervaring; zij staat dus met de ervaringswetenschappen in wisselwerking. De Ethiek is de wetenschap van de grondbegrippen der geschiedenis.
Hoofdwerken: Abhandlungen zur system. Philos. (1868) ; Die Reform der Logik (1874); Die Phil. seit Kant (1876); Metaphysik (1885); Logik (1886); Ethik (1889); Rechtsphil. (1889); Naturphil. (1895); Psychologie (1897).
