Halen (Don Juan van), graaf van Peracampos, Spaansch generaal, geb. uit een Belgische familie 1790 bij Cadiz, overl. aldaar 1864, trad jong in Spaanschen dienst, doch ging in 1808, daar hij deelgenomen had aan den opstand, tot het leger der Spaansche patriotten over, ofschoon hij zich weldra aan koning Jozef onderwierp, wiens ordonnans-officier hij werd. Door deel te nemen aan de samenzwering der Torryos, kwam hij in de gevangenis der inquisitie, wist echter naar Rusland te ontvluchten, waar hij in dienst trad, maar keerde in 1820 naar Spanje terug, om voor de constitutie te strijden. Toen de revolutie geëindigd was, ging hij naar de Vereenigde Staten, vandaar naar Brussel, waaruit hij in 1830 aan het hoofd der Belgische insurgenten de Nederlanders verdreef. In 1836 in Spanje teruggekeerd, sloeg hij de Carlisten in Navarra.
Wegens een samenzwering opnieuw gevangen genomen, doch spoedig weder losgelaten, werd hij kapitein-generaal van Catalonië (1839), en bedwong den opstand, die in 1842 Barcelona beroerde. Toen de opstand er in 1843 opnieuw uitbrak, scheepte hij zich naar Engeland in, waar hij vertoefde, zoo hij niet in Brussel was, tot hem vergund werd in ’54 naar Spanje terug te keeren, waar hij in 1851 president van den opperkrijgsraad te Madrid werd. Na 1856 trok hij zich uit het openbare leven terug. Behalve zijne Mémoires (1827) schreef hij: Les quatre jours de Bruxelles (1831).
