Eigen gebrek

betekenis & definitie

Eigen gebrek - (Fr. vice propre), bij verzekering, een oorzaak van schade, welke voortvloeit uit een omstandigheid in het verzekerde voorwerp zelf gelegen. Van dien aard zijn b.v. eigen bederf van het voorwerp, bij casco-verzekering in het bijzonder onzeewaardigheid van het schip. — Volgens art. 249 K. is de verzekeraar nimmer gehouden voor schade of verlies uit eenig gebrek, eigen bederf, of uit den aard en de natuur der zaak zelve onmiddellijk voortspruitende, ten ware ook daarvoor uitdrukkelijk zij verzekerd. — Deze regel lijkt algemeener dan hij is en vindt eigenlijk alleen toepassing bij de transportverzekering. Met name geldt hij krachtens art. 290 K. niet voor brandverzekering en door den aard dier verzekering evenmin bij verzekering van vee.