Déroulède - (Paul), geb. te Parijs in 1846, overl. te Mont-Boron, bij Nice, in 1934, Fr. dichter en politicus. In 1870 nam hij de wapens op ter verdediging van zijn vaderland, onderscheidde zich bij verschillende gelegenheden, maar was eenige jaren later, tengevolge van een beenbreuk, genoodzaakt den dienst te verlaten. Zijn letterkundige arbeid vangt aan met een bundel geestdriftige patriottische verzen, Chants du soldat (1872), eenige jaren later gevolgd door Nouveaux chants du soldat. In beide speelt, evenals in zijn politiek, de revanche-idee een groote rol.
Voor het tooneel schreef hij een drama in verzen l’Hetman (1877), waarvan de opvoering in het Théâtre de l’Odéon veel bijval vond. In 1882 stichtte D. met zijn politieke vrienden de „Ligue des patriotes”. Hij toonde zich een van de vurigste voorstanders van het Boulangisme (1887), was tweemaal lid van de Kamer, spande al zijn krachten in om de parlementaire republiek, desnoods met geweld, omver te werpen en te vervangen door een z.g. plébiscitaire, en zag zich in 1899, ter zake van samenzwering tegen de veiligheid van den staat, onder het ministerie-Waldeck-Rousseau, veroordeeld tot een tienjarige verbanning, waaraan een algemeene amnestie evenwel in 1905 reeds een einde maakte. Toen de kiezers van Angoulême hem het volgende jaar weer afvaardigden, nam hij voorgoed afscheid van allen parlementairen arbeid, maar bleef de geestdriftige, onvermoeide, hoogvereerde voorzitter van de door hem gestichte Ligue. Ook in het kamp van zijn tegenstanders ondervond deze fiere, onwrikbare strijder voor F.’s eer en roem oprechte waardeering. — Bij de reeds vermelde werken van D. dienen nog gevoegd te worden: Marches et sonneries (1881), Refrains militaires (1888), les Chants du paysan (1893), Messire Dugueselin, drama door Coquelin aîné gespeeld in de Porte-saint-Martin (1895) en La plus jolie fille du monde, een aardig blijspel in verzen, dat in 1898 door de Comédie-Française werd opgevoerd.
