Danswoede (Tarantisme), een in de Middeleeuwen min of meer epidemisch (epidemieën in 1021, 1278, 1375, 1418) opgetreden ziekte of toestand van overprikkeling, die daarin bestond, dat de menschen, door godsdienstigen waanzin aangegrepen, dansten totdat het schuim op den mond stond, krampaanvallen optraden en zij ten slotte neervielen. Zij beweerden daarbij hemelsche visioenen te hebben; trokken van plaats tot plaats en sleepten zoo hoe langer hoe meer menschen mede. Zij baden daarbij tot St. Johannes en St.
Veit. Hierin is wel de oorzaak te zoeken, dat de chorea de St. Vitusdans genoemd wordt, hoewel deze ziekte en andere dwangbewegingen niets met de d. te maken hebben. Men geloofde in de Middeleeuwen, dat de d. aan duivelschen invloed was te wijten en heeft er allerlei straffen tegen ingesteld. In de 14e eeuw kende men in de Rijnstreek de Johannesdansers. Wellicht moet het dansen van de z.g. dansende en huilende derwischen aan dergelijke exaltatietoestanden worden toegeschreven.
