Correlatie, 1) (biol.) Wanneer een orgaan van het dierlijk of plantaardig lichaam een directen invloed uitoefent op vorm of bouw van een ander orgaan, zegt men, dat er correlatie tusschen die twee bestaat. Zoo kan men spreken van correlatieve variabiliteit, wanneer de variatie van het eene deel steeds samengaat met bepaalde variaties van een ander deel van een dier of een plant. Zoo bestaat er c. tusschen de lengte van den stengel en die van de aren bij een bepaalde graansoort.
— 2) (wisk.) a) weinig gebruikelijke naam voor collineatie; — b) in de waarschijnlijkheidsrekening: verwantschap tusschen twee grootheden, die ten gevolge heeft, dat de frequentieverdeelingen van beide grootheden niet onafhankelijk van elkaar zijn. Noemt men de afwijkingen van de verwante grootheden van haar respectievelijke gemiddelden x en y, dan is de kans op het afwijkingenpaar x, y evenredig met e—(h2x2—2rhkxy + k2y2); hierin heet r de correlatiecoëfficient; deze is onder zekere omstandigheden te beschouwen als de fractie van alle op de twee grootheden werkende oorzaken, welke op beide tegelijk werkt.
