Benedictijnen - oudste onder de thans nog in ’t W. bestaande Kloosterorde; stichter is de H. Bene dictus*. Hun grondregel is: stabilitas, conversio morum et obedientia sub Abbate. Leggen zich bijzonder toe op de liturgische uitoefening van den godsdienst, zonder dat daardoor een andere werk zaamheid, welke dan ook uitgesloten wordt (kunst en wetenschap, zielzorg, werken van liefdadigheid, missiën), overeenkomstig de spreuk van de orde: „ut in omnibus glorificetur Deus”. Aan het hoofd van het Klooster staat de abt, die voor zijn ge heele leven door de monniken van een Klooster als „vader” gekozen wordt.
De leden bestaan uit koormonniken (meestal priester) en leekenbroeders. Het kloostergewaad is zwart, ’t Eerste, nu nog be staande, door Benedictus gestichte (629) klooster bevindt zich op Monte Cassino (aan de lijn van Rome naar Napels). Aanvankel. stond ieder klooster op zich zelf. Spoedig waren kloosters opgericht in Italië, Engeland (Paus Gregorius de Groote, zelf Benedictijn, zond in 690 Augustinus met 40 monniken naar Engeland om de Angelsaksen te bekeeren), Frankrijk, België, Spanje, Duitschland en ook in ons land (de eerste geloofsverkondigers in ons land waren B.). Begin 10e eeuw vereenigden zich verschillende kloosters tot vrij-aaneengesloten groepen, om daardoor meer kracht te krijgen (groote invloed van ’t klooster Cluny). Thans zijn alle kloo sters in territoriale congregaties aaneengesloten; hoofd van een congregatie is de aarts-abt. Sinds 1893 zijn ook alle congregaties vereenigd: aan ’t hoofd de Abt-Primas, die resideert te Rome in ’t klooster San-Anselmo. De orde bestaat uit 14 Con gregaties met 146 mannenkloosters, 5943 leden. Uit de orde zijn vele Pausen, talrijke Kardinalen en duizenden bisschoppen voortgekomen. De vrouwelijke tak der orde zijn de Benedictinessen, in ons land o.a. te Driebergen en Oldenzaal. De B. hebben in ons land abdijen te Merkelbeek en Oos terhout.
